O Αλητης αερας σαν τα ταξιδιαρικα χελιδονια καβαλαει τα κυματα και παιζει με τις ολοδροσες γοργονες που βουτουν μεσα στα σκουρογαλαζα βαθη του πελαγους.
Η θαλασσα η βασιλισα η μεγαλοπρεπη και η γλυκοκυματη που οταν σμιγει σε ερωτικο παιχνιδι με τον Θεο Ποσειδωνα τα γλαροπουλια τρεχουν να κρυφτουν και οι ναυτες λουφαζουν στα αμπαρια των τσακισμενων αμπαριων..
ΚΑΙ Η πανσεληνος υφαινει το ασημενιο πεπλο της για να το απλωσει πανω στην φιλη της και να ξορκισει τον μαυρο καβαλαρει που τριγυρνα ακουραστος καθε νυχτια για να κλεψει την πνοη καποιων ανθρωπων που αρμενιζουν στα πελαγα και ξαφριζουν τα αμετρητα πλουτη της απο τα σκοτεινα της βαθη .
Και η Μεδουσα βαθεια πληγωμενη με μαλλια φιδισια και ματια κοκκινα ανοιγει το φαρμακερο της στομα να καταπιει οτι βρισκεται στο περασμα της..
Γιατι οποιος αναμετρηθει μαζι της χιλιους δαιμονες ξερνα και τον μπλεκει στα πλοκαμια της και τον σκλαβωνει για παντα..
Μα οταν ο αγαθος Θεος θυμωσει και υψωσει την βροντερη φωνη του τερχουν να κρυφτουν με ανισχυρη λυσσα και ορμουν στους αδυνατους... και πλεκουν το υφαδι της ζωης τους..
