Ξερω οτι η μαννουλα ειναι ενα μικρο ροζ συννεφακι που οταν ειμαι θλιμενη κατεβαινει χαμηλα και με ξεδιψα με μια χρυση βροχη. Τις κρυες νυχτες του χειμωνα ζεσταινει την ψυχη μου με το φως της αναμνησης και με τυλιγει στοργικα.Νοιωθω τα ματια της να με κοιτουν στοργικα μεσα απο το απειρο ,και η μυρωδια της γεμιζει το ειναι μου μεσα απο τον αερα που φυσα, στην καθε ανασα του στο καθε φυλλο που τρεμοπαιζει στον ηλιο που με φωτιζει και οταν ερχεται η νυχτα γλυκα με ξενυχταει μεσα απο τα ονειρα μου και μου ψυθιριζει στοργικα ειμαι πολυ κοντα, ανοιξε τα ματια της ψυχης σου ,τοτε ενα παραξενο ριγος με διαπερνα????
